Kolejna część hitu z Wattpada, który przeczytało 75 milionów czytelników. Właśnie rozpoczęły się zdjęcia do ekranizacji pierwszej części – Moja wina. Związek Nicka i Noah przechodzi najgorszy moment. Wydaje się, że już nic nigdy nie będzie takie samo… Będą musieli jeszcze wiele przejść, by w końcu zrozumieć, czy naprawdę są dla siebie stworzeni. A może tym, co naprawdę im odpowiada, jest rozstanie? Tylko czy można zapomnieć o tak silnej miłości? Jak wymazać wspomnienia wytatuowane na sercu?

Książka jest zapisem rozmów autorki z jedenastoma osobami, które wychowywały się w domach dziecka. Doświadczenie z pobytu w placówkach jest wspólnym mianownikiem wszystkich historii, ale każda z nich jest wyjątkowa i poruszająca. Rozmówcami są ludzie w różnym wieku i z różnych placówek opiekuńczo-wychowawczych, którzy szczerze i otwarcie opowiadają o swoich losach, nie pomijając trudnych i bolesnych tematów, takich jak przemoc domowa, molestowanie, stany depresyjne. Mimo trudnej historii bohaterki i bohaterowie książki dali sobie radę i lepiej lub gorzej ułożyli swoje życie. Większość z nich założyła rodziny, część skończyła studia wyższe, prawie wszyscy pracują. We wszystkich wybrzmiewa jednak historia ich dzieciństwa i młodości. Ich opowieści są dowodem na to, jak wielkie znaczenie mają ludzie spotykani na naszej drodze oraz siła, którą umiemy znaleźć w sobie. Książka Moniki Tadry i zebrane przez nią opowieści „tych, którzy przetrwali” mogą dać nam wszystkim bardzo dużo. To uniwersalne historie o radzeniu sobie z kryzysem, o winie, o wstydzie, o wyjściu z sytuacji stygmatyzacji, o stawaniu wobec braku wsparcia grupy, o ranach zadanych przez odrzucenie. Niech więc te historie będą przyczynkiem do refleksji – o nas samych, o tym, jak pokonujemy nasze własne trudności, budujemy więzi, ale też o tym, jak funkcjonujemy jako opiekunowie młodych ludzi, o tym, co możemy zrobić (czasem całkiem niewielkiego), by dać komuś pozbawionemu rodzicielskiego wsparcia nadzieję na dobrą przyszłość. dr Joanna Heidtman Monika Tadra Ukończyła Szkołę Główną Handlową w Warszawie oraz studia podyplomowe z rachunkowości. Pisze od kilku lat, a jej ulubioną formą są wywiady i opowiadania. Od trzech lat prowadzi własną stronę internetową www.swiatspotkan.pl. Zamieszcza tam przede wszystkim zapisy swoich rozmów z wyjątkowymi gośćmi, wśród których są Agata Tuszyńska, Justyna Dąbrowska, Joanna Heidtman, Marcin Kydryński i Mikołaj Grynberg. Obecnie na stronie można przeczytać zapis blisko trzydziestu spotkań. Książka To nie nasza wina jest jej debiutem. Zwolenniczka dialogu, w której największe zainteresowanie wzbudza człowiek. Kocha życie, szczególnie to niespieszne, uważne, w otoczeniu przyrody. Ceni przede wszystkim wolność, niezależność i relacje oparte na szacunku. Fascynuje ją codzienność, książki, wędrówki oraz fotografia.

Miliony fanów, dwa lata na listach bestsellerów, a wreszcie ekranizacja. Kto by się tego spodziewał po ambitnej powieści o dwojgu młodych ludzi, którzy spotykają się w grupie wsparcia dla chorych nastolatków. Dziewczyna o imieniu Hazel, która ma szesnaście lat i nowotór, poznaje tam Augustusa, niewiele starszego od siebie chłopaka. Ich wspólna historia nikogo nie pozostawia obojętnym.

Sprytny psychopatyczny morderca kontra obdarzony siódmym zmysłem gliniarz. To potyczka, która musi trzymać w napięciu. Debiutancka powieść wybitnego niemieckiego dziennikarza, felietonisty "Die Zeit" i "Die Welt" oraz scenarzysty sztuk teatralnych, uznana za wydarzenie literackie roku w Niemczech. W jednej książce zwarto właściwie jakby dwie: powieść kryminalną oraz piękną, a zarazem straszną historię miłości. Oba wątki, miłosny i kryminalny, są ze sobą splecione w mistrzowski, niepowtarzalny sposób. Fischer przedstawia z jednej strony historię ponurego, rytualnego morderstwa, a z drugiej zmaganie się głównego bohatera, komisarza van Leeuwena z chorobą Alzheimera żony. Jest to mistrzowskie studium zbrodni, bezsilności, beznadziejności, zwątpienia i rozpaczy, tłem którego jest malowniczy i piękny Amsterdam.