Głównym celem badań było określenie wpływu trzech systemów uprawy roli (konwencjonalnego, uproszczonego i siewu bezpośredniego) na rozwój roślin, plonowanie, wartość siewną i paszową nasion oraz efekty ekonomiczne uprawy łubinu żółtego. Dodatkowo oceniono wpływ systemu uprawy roli i zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie pszenicy ozimej i rzepaku ozimego oraz wpływ następczy łubinu żółtego. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2012–2017 w Zakładzie Doświadczalno Dydaktycznym w Złotnikach, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Doświadczenia założono jako dwuczynnikowe, w układzie split-plot w czterech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu był system uprawy roli (konwencjonalny, uproszczony, siew bezpośredni). Czynnikiem drugiego rzędu w doświadczeniach z pszenicą ozimą i rzepakiem ozimym było nawożenie azotem w dawkach: 0, 60, 120, 180 kg·ha−1. Rozwój łubinu żółtego był najbardziej determinowany warunkami pogodowymi w czasie wegetacji. W doświadczeniu nie stwierdzono istotnych różnic między uprawą konwencjonalną a uproszczoną: w obsadzie roślin, LAI, suchej masie korzeni i brodawek korzeniowych, liczbie kwiatów na pędzie głównym i na pędach bocznych na roślinie, kwiatów poddanych aborcji, wysokości roślin, liczbie strąków i nasion na roślinie, a także w plonie nasion i wydajności białka. Uprawa konwencjonalna zapewniała najwyższy dochód rolniczy oraz najniższy koszt produkcji nasion. Na podstawie przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że pszenica ozima uprawiana bezpośrednio po łubinie żółtym plonowała wyżej o 1,2 t·ha−1 (19,3%) niż na stanowisku po rzepaku ozimym. Optymalna dawka azotu dla pszenicy wynosiła 120 kg·ha−1. Dawka azotu 180 kg·ha−1 nie powodowała istotnego przyrostu plonu pszenicy ozimej w porównaniu z dawką 120 kg·ha−1. W porównaniu z uprawą konwencjonalną, rzepak ozimy plonował istotnie niżej, o 12,0% w uprawie uproszczonej i o 47,7% w siewie bezpośrednim. Najwyższy plon rzepaku ozimego uzyskano po zastosowaniu dawki azotu 180 kg·ha−1.

Program Ochrony Roślin Rolniczych na rok 2023 jest najnowszą, jedną z wiodących i cyklicznych publikacji wydawanych przez Agro Wydawnictwo. Posiada zalecenia dotyczące ochrony roślin – substancje czynne oraz dawki. Zawarte informacje dotyczą wszystkich gatunków zbóż (pszenica, pszenżyto, jęczmień, owies, żyto), rzepaku ozimego i jarego, ziemniaka, kukurydzy, buraków cukrowych, roślin strączkowych (groch, łubin, soja, bobik), słonecznika oraz użytków zielonych. W programie znajdują się również tabele FRAC (fungicydy), HRAC (herbicydy) i IRAC (insektycydy). '

Monografia stanowi kompleksowe rozwiązanie problemów dotyczących wyceny roślinnych aktywów biologicznych na potrzeby ujęcia w sprawozdaniu finansowym. Opracowanie ma charakter normatywny i projektowy, sprowadzający się do przedstawienia autorskiej propozycji rozwiązania praktycznego problemu wyceny roślinnych aktywów biologicznych na etapie produkcji w toku z uwzględnieniem ryzyka prowadzenia działalności rolnej. Opracowana metoda wyceny może mieć charakter aplikacyjny i wspomóc służby finansowo-księgowe w procesie sporządzania sprawozdań finansowych oraz w procesie podejmowania decyzji zarządczych. Niniejsze opracowanie wypełnia istniejącą w tym zakresie lukę badawczą, w szczególności w polskojęzycznej literaturze przedmiotu. Książka zawiera obszerne angielskie streszczenie. Wydanie dofinansowane ze środków Ministerstwa Edukacji i Nauki w ramach programu Doskonała nauka.