ISSN 1896-1800 W numerze [Contents]: Sławomir Śpiewak, Maria Lewicka : Dyskusja wokół tekstu Tomasza Witkowskiego i Pawła Fortuny „O psychobiznesie, tolerancji i odpowiedzialności, czyli strategie czystych uczonych” [Discussion around the paper “On psycho-business, tolerance and responsibility or strategies employed by pure scientists” by Tomasz Witkowski and Paweł Fortuna], s. 289–294; Tomasz Witkowski, Paweł Fortuna : O psychobiznesie, tolerancji i odpowiedzialności, czyli strategie czystych uczonych [On psycho-business, tolerance and responsibility or strategies employed by pure scientists], s. 295–308; Hanna Brycz : O prowokacji, czystości i uczonych [On provocation, purity and scientists], s. 309–312; Szymon Chrząstowski : O dialogu (a raczej jego braku) między psychologami akademickimi i psychoterapeutami [On the dialogue (or its lack) between psychotherapists and academic psychologists], s. 313–317; Maciej Dymkowski : W sprawie teoretycznego zaplecza psychoterapii [On the theoretical basis of psychotherapy], s. 318–320; Tadeusz Gałkowski : O strategiach wobec psychobiznesu [Strategies concerning psycho-business], s. 321–325; Janusz Grzelak : Czy krzywe prostuje krzywe? [Do curves straighten curves?], s. 326–328; Grzegorz Gustaw, Krzysztof Brocławik : Homeopatia Witkowskiego [Yet another hoax], s. 329–335; Maciej Haman : Racjonalne powody akceptacji koncepcji pseudonaukowych: dążenie do prostoty,społeczny podział pracy w nauce i fałszywe dychotomie pojęciowe [Rational reasons for acceptance of pseudoscientific theories: Need for simplicity,division of labor in science, and false conceptual dichotomies], s. 336–340; Jarosław Klebaniuk : Nie warto, panie Witkowski, czyli dlaczego trudno walczyć z pseudonauką [It is useless, Mr Witkowski – or why is it so difficult to fight pseudo-science?], s. 341–345; Wojciech Kulesza : O paranaukowym paradowodzie na paranaukowość nauki, czyli o prowokacji dziennikarskiej,ale nie naukowej [On the quasi-scientific quasi-proof of the quasi-scientific character of science or on the journalist but not scientific provocation], s. 345–348; Wiesław Łukaszewski : Kto kogo? Komentarz do artykułu Tomasza Witkowskiego i Pawła Fortuny „O psychobiznesie, tolerancji i odpowiedzialności, czyli strategie czystych uczonych” [By who to whom? Commentary on the article by Tomasz Witkowski and Paweł Fortuna: “On psycho-business, tolerance and responsibility or strategies employed by pure scientists”], s. 349–352; Krzysztof Mudyń : Miejsce nauki i psychologii w kulturze zdominowanej ideologią wolnego rynku [The place of science and of psychology in a culture dominated by the ideology of a free market],s. 353–361; Michał Parzuchowski : O nieskuteczności prowokowania nieufności [On the ineffectiveness of provoking distrust], s. 362–365; Paweł Smółka : Jak psychologowie akademiccy mogą przeciwdziałać szerzeniu się „szamańskich praktyk” na rynku usług psychologicznych? [How can academic psychologists counteract the dissemination of malpractices on the market of psychological services?], s. 366–369; Maciej Świeży : Czy „naukowe” oznacza „skuteczne”? [Does “scientific” mean “effective”], s. 370–371; Tomasz Witkowski , Paweł Fortuna: Skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle? [If everything is alright why is everything so wrong?], s. 372–382.

Dwóch znakomitych filozofów ściera się - życzliwie, ale bez merytorycznej taryfy ulgowej - w epistolarnej dyskusji o tym, czy jesteśmy kukiełkami na linkach przypadku, czy mamy życie pod niejaką choćby kontrolą. Sceptycznie spoglądający na ideę wolnej woli Caruso spotyka się z reprezentującym pogląd przeciwny Dennettem. Ten pierwszy, analityk z temperamentu, szuka równo ciętych definicji. Ten drugi, głową i sercem darwinista, wskazuje, że analogowy świat nie operuje w trybie binarnym. Próbując rozstrzygnąć problem wolnej woli i związanej z nią odpowiedzialności moralnej, Dennett i Caruso ponoszą oczywiste fiasko. Nie zdoławszy przekonać adwersarza do swoich poglądów przegrywają, ale ze wspaniałym efektem.