SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. Księcia Ludwika I w Brzegu Katalog księgozbioru

119128

Książka

W koszyku

oceń

Święto ognia / Jakub Małecki. - Wydanie I. - Kraków : Wydawnictwo SQN, 2021. - 253, [3] strony ; 22 cm.

Autor

Małecki Jakub (1982- )

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Balet Ojcowie i córki Osoby z niepełnosprawnością Rodzeństwo Tancerze baletu Taniec Polska

Gatunek

Powieść obyczajowa

Symbol UKD: 821.162.1-311.2

Łucja wierzy, że przed wspomnieniami uratuje ją balet. Nastka obserwuje świat przez okno z taką uwagą, że zdarza jej się przenosić w innych ludzi. Ich ojciec coraz częściej ucieka do jedynego miejsca, w którym czuje, że żyje naprawdę. Każde z nich po swojemu obłaskawia przeszłość. Urodzinowe widokówki, które trzeba palić po kryjomu. Wzrok sięgający tak daleko, że czasem lepiej jest nie patrzeć. Pasja, która ocala albo niszczy.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia centralna

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. pol.obycz. (1 egz.)

Filia nr 1

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Obyczajowa (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Książka dostępna także jako audiobook i e-book.

Recenzje:

„Pomyślałam, że gdyby wszyscy ludzie po kolei na chwilę zamienili się z nią na życia, a potem wrócili bezpiecznie w swoje ciała, świat stałby się nieporównywalnie lepszy.” Jakub Małecki w swym „Święcie ognia” przekracza kolejne emocjonalne granice. Bohaterami tej niezwykłej, porywającej historii są członkowie jednej rodziny: ojciec wraz z dwoma córkami. Łucja to człowiek z ogromną pasją, prócz baletu, ponad życie kocha swoją siostrę Anastazję. (...)

Nastka obserwuje ludzi, ptaki i niebo, a to wszystko przez zimną szybę okna. Uczy się ich codziennych zachowań i dzięki nim każdego dnia przeżywa interesujące przygody. Wybujała wyobraźnia pozwala jej snuć fantastyczne wizje, jakby mogła wszystkiego się o nich dowiedzieć i może nawet tak właśnie jest? Może potrafi zobaczy znacznie więcej niż wszyscy? Może niemalże przenosi się do ich głowy? Może to zasługa „poroża" mózgu? (...)